มีความงามสดใสในใจนี้
ให้คนดีของหัวใจไกลสุดหล้า
ฉันกอบเก็บความทรงจำที่ผ่านมา
ความไร้ค่าตอนล้ามาเตือนทรวง
จะกอบเก็บดอกไม้ใสพิสุทธิ์
เปรียบประดุจดอกไม้ธรรมค้ำทุกช่วง
ล้อมด้วยรักความดีมิมีกลวง
ไร้เชือกบ่วงหน่วงใจไกลมลทิน
ฉันจะเก็บความทุกข์ขลุกหมดหวัง
เติมพลังกาย-ใจอย่าได้สิ้น
เพิ่มความรักความคิดถึงขึงในจินต์
พับความเหงาเคล้ากลิ่นตามถิ่นใจ
เปิดดวงใจไฟฝันวันเสรี
ให้โบกบินไปทุกที่มิหวั่นไหว
แล้วเก็บดวงตะวันมากลั่นไฟ
ไว้เติมให้กับผู้กล้ายามล้าแรง
เพราะความรักเบ่งบานเต็มน่านฟ้า
คุณธรรมล้ำค่าคราส่องแสง
เป็นที่พักที่ผ่อนร้อนไม่แซง
ยามเราแกร่งค่อยลุกความสุขรอ..ฯ
แพรอักษร ๐๙/๑๐/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น