ขอบคุณภาพสวย ๆ จากอินเตอร์เน๊ต
หยุดสังเกตเวทนาที่มาสิง
ความคิดที่ไม่นิ่งอิงสมอง
มันเข้ามาแนบชิดยึดจิตครอง
มันทำฉันหม่นหมองร้องไห้ดัง
รู้ยามนี้ปัญหามารุมเร้า
แต่ใช่เฝ้าทดท้อต่อความหวัง
พยายามกอบโกยโรยพลัง
เรียนและสู้อยู่ยั้งตั้งแนวทาง
แม้ล้มลุกคลุกคลานผ่านกี่รอบ
ขยันปลุกคำตอบมอบไม่ห่าง
ใช่เดียวดายเสมอจนเผลอคราง
ยังมีทางอีกยาวให้ก้าวไป
มีอยู่บ้างทางที่เดินบังเอิญผ่าน
ความขมหวานมารอพอ(ให้)แก้ไข
มีเหลือบลิ้นยุงหมัดกัดกินไคล
ไม่หวั่นไหวในชะตาสักนาที
ฉันไม่ปล่อยให้หัวใจได้พ่ายแพ้
จะไม่แม้ครวญครางหาทางหนี
อีกกี่ครั้งกี่รอบครอบทวี
เหลืออยู่นะศักดิ์ศรีในตัวตน
จึงไม่ยอมพ่ายแพ้ให้แก่ทุกข์
จะไม่จมเจ่าจุกสุขเพียงหน
จะไขว่คว้าชัยชนะมาปราบจน
และไม่ทนให้ชะตานั้นพาไป
ก็พอจะรู้บ้างอย่างความโศก
เพราะเป็นโลกมนุษย์ฉุดความใคร่
ด้วยรักโลภโกรธหลงไม่ปลงใจ
จึงตกลงบ่วงไฟอเวจี
