~* สุสานคนช้ำ *~

/เมื่อครั้งวันที่เรานั้นแยกทาง
เธอนำเหตุผลอ้างวางไว้ให้
เป็นข้อความของคนคิดจากไป
ต้องพยายามฝืนใจทนรับฟัง

/แม้ในทรวงเร่าร้อนตะกอนขุ่น
หัวใจที่เคยอุ่นวุ่นไร้หวัง
ชีวิตแหลกแตกหักรักพ่ายพัง
จ่อมจมกับความหลังหลอนทั้งคืน

/เตียงนอนคู่ หมอนข้างวางที่เก่า
ภาพความงามสองเราเฝ้าหยิบยื่น
ทุกซอกหลืบหัวใจให้กล้ำกลืน
แสนขมขื่นหนาวเหน็บเก็บภาพเธอ

/ยากจะตัดให้ขาดสวาทหวาน
ด้วยวิมานร่วมสร้างร่างเสนอ
เหลือน้ำหอมเจือจางห่างกายเธอ
ลมหายใจยังเพ้อเสมอมา

๐๐๐ในโลกแห่งความฝัน๐๐๐

/ในโลกฝันแสนงามยามดื่นดึก

พานจะนึกถึงอกอุ่นเคยหนุนผิง

ยามเพลงหวานลอยล่องทำนองอิง

หลับตานิ่งพิงหลังทุกครั้งมา

/อยากจะฝากสายลมให้โหมซัด

เมื่อไกวกวัดช่วยกล่าวเรื่องราวฟ้า

ฉันจะหอบดอกฝันอีกครั้นครา

ตระเตรียมมาให้เธอเพ้อรัญจวน

/นั่งรำพึงคิดถึงคนไกลหน้า

เสน่หาไม่เลือนดุจเดือนผวน

ทุกคืนค่ำเย้าหยอกม่านหมอกครวญ

ความอบอวลทวนลมอารมณ์ดี

/ฝากสายลมพัดโบยโรยยามหนาว

กลิ่นรวงข้าวลอมฟางไม่ห่างนี่

คิดถึงหน้าหยาบกร้านนานเจอที

ดวงฤดีซาบซ่าน..หวานจนอาย

/จะจำได้หรือเปล่าเล่าตอนนั้น

ที่บอกมั่นสัญญาหรือว่าหาย

ทุกคำโยงผูกพันกันมิคลาย

มากความหมายเชื่อไหมไม่เคยจาง

~* พิษรัก *~

/สายสัมพันธ์วันเก่าเราร่วมสร้าง

ดูไม่ต่างโซ่ตรวนชวนผวา

ตัดไม่ขาดจากฝันทั้งสัญญา

กายอ่อนล้ายากเพลินเมื่อเดินไป

/ทอดตาสองมองเหม่อเธอเดินจาก

คนรักมาหนีพรากเกินอยากใกล้

น้ำตาหยาดรินหลั่งสุดรั้งใจ

กับพิษไข้โลมเร้าพุ่งเข้าทรวง

/ได้แต่หวังสักวันจะผันผ่าน

ทุกข์คืบคลานคงหายคลายหนักหน่วง

แต่ว่าฝันก่อนเก่าก็เฝ้าลวง

จนกาลล่วงเลยไกล.หาได้คืน

เพื่อน...

๐ขอบคุณที่เดินเข้ามาทักทาย

เป็นเพื่อนใจเพื่อนกายในทุกฝัน

ยามท้อแท้สิ้นหวังแม้ห่างกัน

ยังปลอบขวัญร่วมปันกำลังใจ

๐เพียงแค่คนผ่านมาเวลาว่าง

เพื่อแวะสร้างทางฝันยามหวั่นไหว

จึงขอเยือนเพื่อนพ้องพี่น้องใน

ใช่ทำไขมาอ้อนป้อนกลอนกานท์

๐โปรดรู้ไว้เธอมีฉันเป็นเพื่อน

จะคอยเตือนเธอให้ลุกขึ้นขับขาน

คอยเช็ดเหงื่อยามเหนื่อยล้ากับวันวาร

คอยนวดต้านยาเยียวช่วงเหี่ยวโรย

๐เป็นอย่างไรกันบ้างคนทางนั้น

เพื่อนนำสุขมาปันตอนฝันโหย

เอาใจน้อมล้อมรักถักมาโปรย

จะคอยโรยเติมพลังไปฝั่งเธอ

๐มีดอกรักโปรยปรายกับสายฝน

ที่ร่วงหล่นสู่พื้นมาเสนอ

ฝากให้เพื่อนได้ฝันและละเมอ

เผื่อจะเพ้อด้วยกลอนอ้อนสำเนียง. 

~*ทะเลครวญ*~

๐คลื่นทะเลชายฝั่งคลั่งริมหาด

ดูสะอาดแต่ฟ้าหม่นปนความหลัง

รอยทรายเลื่อนเกลื่อนกราดวาดภวังค์

เรานั้นนั่งมองดูอยู่ไกลไกล

๐มีรูปหินดาวตกหมกทรายอยู่

ไม่รับรู้ความระทมถมเคียงใกล้

ไม่สนใครหน้าไหนผ่านเลยไป

อยู่อย่างไร้แสนเดียวดายท่ามสายลม

๐ยามคลื่นครวญหวนซัดสาดเข้าหา

มันไม่ร้องไม่นำพาฟ้าจะล่ม

ยืนหยัดสู้ทายท้ากร้านแรงลม

ทะเลข่มห่มหมองคะนองใน

ยามรัก

      

 

    คน เราตอนรักกันใหม่ๆ อะไรๆ ก็ดีไปเสียหมด อย่างคำที่ว่า ยามรัก น้ำต้มผักก็ว่าหวาน แต่เมื่ออยู่กันไปนานๆ ความเป็นตัวของตัวเอง กับความเคยชิน ก็เลยทำอะไรบางอย่าง ซึ่งอีกฝ่ายหนึ่งอาจจะรับไม่ได้ จนถึงขั้นต้องบอกเลิกรากันไป 

   1. เอาแต่ใจตัวเอง 

         เป็นเรื่องธรรมดามาก ที่ทุกคนต้องเอาแต่ใจตัวเองกันอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าใครจะเอาใจตัวเองมาก หรือน้อยเท่านั้นเองค่ะ บางคนคิดว่าเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองน้อย แต่ความจริงแล้วเอาแต่ใจตัวเองมากๆ ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่เลย 

   2. ทำตัวเป็นเจ้าของมากเกินไป 

         การที่คุณแสดงตัวให้ใครต่อใครได้รู้ว่า คุณกับเขาเป็นแฟนกันเนี่ย ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงแต่บางครั้งคุณอาจแสดงความเป็นเจ้าของเขาในลักษณะที่เป็นเงาตามตัวกัน เลย เช่น ไปไหนไปด้วย ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋ โดยไม่ให้เขามีเวลาส่วนตัวแม้แต่นิดเดียว ก็อาจเป็นปัญหาได้เหมือนกัน 

   3. หึงแบบไร้ขีดจำกัด 

        คงจะห้ามกันได้ยาก เรื่องความหึงเนี่ย แต่ต้องมีลิมิตกันบ้างนะคะ ไม่ใช่ว่าเพื่อนคุยด้วยก็ยังหน้ามืดตามัว หึงขนาดนั้น คงจะไม่ไหว บางคนเข้าขั้นโทรเช็คตลอดเวลา อันนี้น่าเป็นห่วงมากค่ะ 

    4. บอกเลิกทุกครั้งที่ทะเลาะ 

        ส่วนใหญ่จะเกิดจากฝ่ายหญิงซะมากกว่า จริงๆ แล้วก็พูดแค่อยากให้เขามาง้อเท่านั้น ซึ่งวิธีนี้จะใช้ได้ผลในช่วงแรกเท่านั้นค่ะ แต่หลังๆ ล่ะก็ เอ้า.. อยากเลิกดีนัก เลิกเลยดีกว่า น้ำตาเช็ดหัวเข่าค่ะ

   5. ไปเจ๊าะแจ๊ะกับคนอื่น 

        ถือ ได้ว่าคุณไม่ได้ให้เกียรติคนที่คุณรักเลย ซึ่งทุกคนก็ย่อมหยิ่งในศักดิ์ศรีของตัวเอง บางครั้งอาจทำเพื่อให้อีกฝ่ายหึงเล่นๆ เป็นการคอนเฟิร์มว่า คุณเองก็มีค่าสำหรับพวกเขา แต่ต้องระวังนะคะ เพราะมองอีกมุม คือคุณไม่แคร์ ความรู้สึกของเขาเลย และถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไม่รู้จะอยู่ด้วยกันไปทำไม