ลาที ความระทม

ไม่อยากฝืนคืนกลับปรับตัวใหม่

เพราะลึกลึกแล้วในใจมิได้รัก

ตลอดวันและเดือน เลื่อนหลัก

ก็ตระหนักเสมอเลิกเพ้อฝัน

เราต่างคนต่างเป็นเช่นก่อนเก่า

จะไม่เศร้าไม่หมองปองอย่างนั้น

ไม่อยากเปลี่ยนแปลงตัวอยู่เหมือนกัน

ให้ทุกอย่างของวันจัดสรรมา

รู้...ฉันรู้ตัวเองดีมีคนรัก

ก็ตระหนักไม่ยากเกินใจอ่อนล้า

หลายครั้งหลายหนผ่านม่านน้ำตา

ตอนนี้จึงอยากลา ความระทม

ปล่อยวางใจเลื่อนลอยบุญคอยชัก

ฉันคงไม่ทึกทักว่ารักขม

เจ็บเพียงครั้งก่อนเก่าเหงานานนม

เถอะ! บอกลาความตรอมตรม ด้วยสมควร

© พลอยตะวัน แพรอักษร