โดดเดี่ยว เดียวดาย (กลอนเปล่า)

จะยังคงเป็นแบบนี้อีกนานไหม?

กว่าที่เราจะรู้ใจกันและกัน 

มันคงจะไม่ง่ายนักหรอกเรื่องฝัน

เมื่อเวลาและวันพาเราเปลี่ยนจนจากลา

ฉันคงจะไม่โทษถ้าเธอจะเดินจาก

เพราะรู้และเข้าใจเธออยู่มาก..ยากมองหน้า

จึงรำพึงทุกวันเสมอตลอดมา 

ฉันก็ฟังจนล้าเหนื่อยน่าดู

หมดเวลาเธอคงลาและต้องไป 

แต่ก็ยังมีสิ่งอื่นเหลือให้เอาไว้อยู่ 

คงจะเป็นความคิดถึงจากใจ เธอ(คง)ไม่รู้ 

บอกไม่ได้อยู่เป็นครู่ ดูเขาเดินจากไกล

~ *ฉันอยากอยู่ กับคุณ* ~

ในความจริงฉันก็พยายามแล้ว

ที่จะไปคิดถึงเรื่องอื่นๆ

แต่ก็ทำไม่ได้

เพราะทุกลมหายใจของฉัน

มีแต่เธอ เธอคนเดียว และเธอเท่านั้น

ฉันคิดถึงลมหายใจของเธอ

ยามที่เป่ารดใบหน้าของฉัน

ยิ่งสัมผัสถึงความอบอุ่นอันนั้นได้

เพราะมันคือความจริง

ยามเธอจุมพิตฉันด้วยริมฝีปากร้อนรุ่ม

ฉันจึงได้ลิ้มรสความรักที่แท้จริง..จากใจเธอ

เราทั้งสอง ต่างก็รับรู้ได้

ว่าความจริง ฉันมาที่นี่เพื่ออะไร

และ เพื่อใคร..