/ในยามดึกมีจันทร์ให้ฝันหวาน
เผลอซาบซ่านซึ้งจิตให้คิดถึง
แสงจันทร์นวลชวนรักเร้าเฝ้ารำพึง
คิดเด็ดดึงแสงจันทรามาอาบนอน
/ต้องขอบคุณละมุนจันทร์อันอุ่นฟ้า
กล่อมเพลารัตติกาลอันหวานอ่อน
อารมณ์ฝันฟูฟ่องล่องวิงวอน
ขอกอดเธอแนบหมอนทุกค่อนคืน
/ถึงจะใกล้หรือไกลไม่แปลกเปลี่ยน
โลกหมุนเวียนเพียงใดไม่เป็นอื่น
ทั้งภูเขาทั้งพิภพถูกกลบกลืน
ความรักชื่นยังตระหง่านบนลานใจ
/จะขอรักเพียงเธอเสมอมั่น
แม้นกาลเปลี่ยนเวียนผันมิหวั่นไหว
ทอสายรุ้งโค้งเรียวเกี่ยวสายใย
แม้นทางไกลใจตรงส่งถึงกัน
/เหมือนเส้นทางห่างไกลเกินไปถึง
อาจเพียงครึ่งกึ่งปลายแห่งสายฝัน
ยิ่งเนิ่นนานเหินห่างหว่างสัมพันธ์
แต่คราวนั้น...พอสัมผัสยิ่งชัดนัย
/ขอเพียงรักภักดิ์เรียงหมายเคียงฝัน
ขอเพียงเธอเพียงฉันมิหวั่นไหว
ก็เพียงพอให้รักทอถักใย
กระชับมั่นสองดวงใจเท่านั้นพอ.
แพรอักษร ๑๔/๐๔/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น