๐ ก็อยากคืนเหมือนกันแต่มันเจ็บ
ใจร้าวเหน็บเกินทนเพื่อค้นหา
เคยหว่านถ้อยรินร่ำย้ำสัญญา
เดี๋ยวนี้หน้าก็ไม่มองจ้องเหมือนเดิม
๐ ใจไม่เคยแม้สักนิดคิดแปรผัน
ยังยึดมั่นแต่เธอไม่เห่อเหิม
คำสัญญามีในใจเพืยงไว้เติม
ตั้งแต่เริ่มคบกันฝันยังมี
๐ แต่วันนี้กับความฝันเธอนั้นลืม
ความด่ำดื่มก็เลือนเคลื่อนหน่ายหนี
ไม่เคยมาเทคแคร์แลสักที
จวบตอนนี้? นี่หรือรักจากใจจริง
๐ จะเป็นตายร้ายดีไม่มีข่าว
เหลือเพียงความว่างเปล่าในทุกสิ่ง
ไม่มีแล้วฐานรักให้พักพิง
เหมือนทอดทิ้งทุกทุกอย่างเคยตั้งไว้...!
๐ วันต่อไปใจเราต้องเหงาเพิ่ม
จะหลบหลีกทางเดิมเพิ่มทางไหน
ไม่อยากพูด พูด พูด พูดร่ำไร
อยากจะไปเชิญไป..เพลินให้พอ.../
แพรอักษร ๑๕/๐๔/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น