/ ฉันนอนอยู่ตรงนี้มีเธอใกล้
มันคงยากฝืนใจไม่ห่วงหา
ความรู้สึกลึกซึ้งตรึงอุรา
ไม่อาจละสายตาใบหน้าเธอ
/เพราะไม่เคยเปิดใจให้ใครเข้า
มาวอนเว้าห้องหัวใจจนไผลเผลอ
จึงไม่อยากรีบร้อนก่อนจะเจอ
ค่อยค่อยปล่อยใจละเมอกอดเธอเคียง
/แค่ได้กอดได้จูบก่อนวูบห่าง
ริมฝีปากบางบางก่อนวางเสียง
ใต้แสงจันทร์โชติช่วงดาวร่วงเรียง
ก่อนจะเบี่ยงตัวจากใช่อยากลา
/คงเป็นเพียงวูบหนึ่งของอารมณ์
เราเพาะบ่มจนสุกเกินซุกหน้า
แต่ตอนนี้เธอคนนี้ที่รอมา
กับชีวิตที่เหนื่อยล้ามาจูบนอน
/ที่รัก..ไม่เป็นไรขอแค่นี้
ฉันก็มีความสุขใจยากไถ่ถอน
เวลาที่มีสองเราเฝ้าอาทร
ตามหารักเคียงหมอนก่อนจากกัน
/ไม่อยากจากราตรียามนี้นัก
เพราะดวงใจใฝ่ภักติคอยถักฝัน
ไม่อยากจากคืนนี้ คืนมีจันทร์
ราตรีที่มีฉันฝันกับเธอ.../
แพรอักษร ๒๔/๐๔/๕๖
๒๔.๕๓ น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น