/เราคงไม่พบกันจากวันนี้
ทุกอย่างที่งดงามตามเงาฝัน
ไม่มีแล้วดอกไม้ในแจกัน
เราจบมันเหมือนอย่างทางเดินมา
/คงไม่มีเธอเคียงเหลือเพียงฉัน
กับบางสิ่งแปรผันไม่หันหา
หยุดแล้วใจเพ้อพร่ำทุกเวลา
ตามง้องอนจนล้าแล้วหนาใจ
/ยอมทุกอย่างหวังครองคู่อยู่ร่วมหมอน
คงยากย้อนเหมือนเก่าเฝ้าหวั่นไหว
ทั้งเจียมตัวเจียมตนอยู่ร่ำไป
ปรารถนาแค่ใกล้คนไกลนั้น
/ส่งทุกคำถามไถ่ให้ค่ำเช้า
แต่ไร้เงาคนดีที่ใฝ่ฝัน
ขอเพียงแค่เศษเวลามาแบ่งปัน
ให้กับฉันไม่ได้หรือไรเธอ
/ณ ตอนนี้ฉันรู้อยู่ตลอด
เป็นส่วนเกินอ้อนออดอยู่เสมอ
หวังเพียงให้สงสารถ้าผ่านเจอ
จะไม่เผลอมีใจบ้างหรืออย่างไร.../
แพรอักษร ๐๑/๐๔/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น