โบกโบยบางเบาเงาใบไม้
พลิกพลิ้วปลิวไหวในเงาร่ม
ดุจดังผืนแพรแผ่พร่างพรม
สุขสมแมกไม้เป็นข่ายกรอง
.....
ชุ่มเย็นดื่มด่ำฉ่ำชื่น
รื่นรื่นไร้แสงตะวันส่อง
หอมกลิ่นไม้โชยโรยละออง
ประคองใจพบสงบเย็น
.....
งามเงาใบไม้คอยโบกพัด
คลายร้อนจรขจัดขัดเข็ญ
เข้าใจที่มีและที่เป็น
รู้เห็นเป็นไปในร่มธรรม
บทกลอนไพเราะทั้งนั้นเลย ...แพรอักษรคงเป็นลูกหลานศรีปราชญ์นะ :)
ตอบลบ