/ เสียงเพลงร่ำบรรเลงวังเวงจิต
ขับทำนองชีวิตผ่านยอดหญ้า
แว่วหวีดหวิวลอยลมพรมพัดพา
จากพนาเชิงเขาเข้าดงดอย
/.ในม่านหมอกฟ้าหนาวเหนือราวทุ่ง
หิ่งห้อยมุ่งบินฝ่ามิล้าถอย
เพียรส่องแสงริบหรี่ที่เลื่อนลอย
ปลอบเด็กน้อยให้คลายหนาวด้วยดาวทอง
/.หากมีแสงเรืองรองที่ท้องฟ้า
พาดนภาในคืนเหงาเฝ้าสาดส่อง
ส่งเมตตามาใกล้ใกล้ให้ใจจอง
คงสมปองฟื้นชะตาไม่ปราชัย
/.มีม่านหมอกสีขาวอยู่พราวพร่าง
หุบเขาหว่างทางเถินเนินไศล
ผ้าผวยผืนเก่าขาดอนาถใจ
ผ่านดอยดงพงไพรไทยช่วยปัน
/.หากมีครูนำแสงมาแต่งป่า
ขจัดมืดนานาปัญญามั่น
ด้วยศรัทธาหน้าที่สารพัน
อยู่สร้างสรรค์แสงทองผ่องอำไพ
/.เห็นแสงนวลเลือนรางระหว่างดอย
ส่องประกายเพียงน้อยท่ามดอยใหญ่
คือผู้สร้างเสริมมุ่งผดุงไทย
เธอเหน็ดเหนื่อยบ้างไหม?..นะ ครูดอย../
แพรอักษร ๐๕/๐๔/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น