/
ถูกคนรักบอกลาน่าใจหาย
เหมือนหมดสิ้นเสน่หาว้าวุ่น
จึงทำสิ่งโหดร้ายไม่ใช่รัก
/
ทุกข์แห่ห้อมหน้าหลังตั้งปร
ปวดใจแสนสิ้นแรงแห่งความภัก
ติดกับดักความเหงาเข้าจับจอ
/เขาเบือนหน้าลาหายมลายร่าง
ไร้วี่แววเลือนรางนั่งสอดส่
เดินจากไกลไม่นึกมาประคอง
ทำเราหมองอีกคราวร้าวสุดทรว
/หากจะไปก็ไปไม่ยั้งยื้อ
ไม่อยากเฝ้าเร้ารื้อเป็นตัว
คนหมดรักหมดใจให้เดินควง
อย่าได้ห่วงตามติดคิดผูกพัน
/กับคนที่ไร้ใจคือไร้สิทธิ์
ที่จะคิดร่วมชีวีที่จะฝัน
ตราบยังมีวันพรุ่งนี้ย่อมมี
ที่จะคั้นที่จะค้นคนของเรา.
แพรอักษร ๑๑/๐๔/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น