...ขณะหนึ่ง กาลหนึ่ง อย่าพึงละ
พลาดขณะ หลีกทาง ไปห่างเหิน
กอปอกิจ ที่มีมา กล้าเผชิญ
อย่ามัวเพลิน ล่วงละ ขณะไป
...ขณะหนึ่ง กาลหนึ่ง มาถึงแล้ว
แม้คลาดแคล้ว พ้นผ่าน กาลสมัย
ธุรกิจ ที่เห็น เป็นกำไร
ก็เสียไป ทันที ไม่มีคืน
...กาลนี้ มิได้รอ เราหนอหนา
อย่ามัวมา มึนเมา เลยเราเอ๋ย
หลงนิยม ชมทุกข์ ว่าสุขเสบย
ไม่ช้าเลย จะต้องลา โลกคลาไคลฯ
สาธุธรรมฯ
สวัสดียามค่ำคืนค่ะทุกๆท่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น