/นาฬิกาเรือนเก่าเราใส่ถ่าน
มันเนิ่นนานยังเดินอยู่หรือเปล่า
หรือบัดนี้ไม่มีแม้แต่เงา
ช่วงเวลาสองเราคงไร้แวว
/ไม่มีแล้วความรักเคยถักร้อย
มันหลุดลอยไปไหนเป็นแถวแถว
เฝ้ามองเข็มนาฬิกาพร่าขอบแนว
ไร้สิ้นเสียงอ่อนแผ่วตรงแถวนั้น
/คงผ่านไปจริงจริงทุกสิ่งหวัง
หมดสิ้นแล้วพลังเคยนั่งฝัน
นาฬิกาหยุดเดินเมินคืนวัน
ความคงมั่นหยุดลงไม่ตรงใจ
/เกิดขึ้นแล้วหรือนั่นที่ฉันหวั่น
ในห้วงลึกความฝันยังหวั่นไหว
ยังมีฝันมีหวังยังคอยใคร
ยังอยู่ไหมใจคนคอยจะร้อยดวง
/นาฬิกาเรือนเก่าไร้ความหมาย
เพลงสุดท้ายถูกกำหนดบทลับล่วง
ล้าแล้วรักแรงหลงปลงแล้วทรวง
ปล่อยวางห่วงบ่วงมัดจำกัดใจ../
แพรอักษร ๑๗.๒๐ น ๒๗/๐๔/๕๖
ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน๊ต
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น