เคยยิ้มให้ดวงใจในความเหงา
เคยหัวเราะเบาเบาคราวโศกศัลย์
เคยโอบกอดตัวเองในเพลงจันทร์
เคยปลอบขวัญวันนั้นฉันคอยวอน
ขอเต้นรำไปกับความผิดหวัง
ขอดื่มฉลองความหลังครั้งหลอกหลอน
ขอกอดเกยความร้าวเมื่อคราวนอน
ขอให้ธรรมชาติสอนก่อนร่วงโรย
อย่าไปคิดลิขิตความยามใจเผลอ
อย่าไปว่าไปเสนอจนเธอโหย
อย่าชื่นชมห่มรักเขาทักโปรย
อย่าให้โดยไม่แลคอยแคร์กัน
คิดถึงสิ่งดีดีมีสุขล้ำ
คิดและจำทำทุกอย่างตามทางฝัน
คิดว่ารักนั้นดีหากมีปัน
คิดก่อนสรรค์เสกส่งมาลงกลอน
แพรอักษร ๑๓/๐๒/๕๖
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น